We willen allemaal ons plekje op deze wereld, we willen allemaal gezien worden en waardering hebben voor wat we doen, het liefst willen we onszelf onmisbaar maken. Dit is heel generaliserend, maar voor een heel groot deel van de mensen werkt dit zo, bewust of onbewust. Social media is hier een voorbeeld van. 24/7 aan informatie en prikkels die 9 van de 10 keer niks toevoegen en alleen maar voor onrust in je systeem zorgt. We vinden overal wat van en het lege gevoel wat je wilt opvullen door steeds even te kijken is niet bevredigend, het is eerder verslavend, je wilt namelijk niks missen. FOMO: Fear Of Missing Out.

—

Precies een maand geleden ging bij mij de social-media-stekker eruit en ging ik voor 200% FOCUS. Naast privé gebruik ik Facebook en Instagram ook zakelijk en deze social media stop zou een social-media-suïcide kunnen betekenen. Wat gebeurt dat gebeurt, ik wilde niet handelen vanuit angst, maar vanuit de vrijheid van mogelijkheden. Ik wilde volle aandacht en energie voor wat op dat moment voor mij het belangrijkst was. Ben je benieuwd waar ik afgelopen maand die focus voor nodig had? Lees dan verder in mijn blog:

ººSoms moet je keuzes maken waarbij je anderen teleurstelt.ºº

Keuzes

Soms moet je keuzes maken waarbij je anderen teleurstelt. Als je hele leven in het teken heeft gestaan van anderen, om tegemoet te komen aan andermans wensen, dan is dat best een behoorlijke uitdaging. Voor het veranderen van patronen heb je een flinke dosis geduld, doorzettingsvermogen en zelfliefde nodig. Want er is echt maar één iemand die weet wat goed voor jou ís en voelt en dat ben je zelf. Een groot deel van mijn leven had ik mijn bestaansrecht ontleend aan de bevestiging van anderen. In de afgelopen 5 jaar had ik steeds meer de behoefte om misbaar te zijn, me terug te trekken van alle drukte en gekkigheid, het kostte me zoveel energie om mensen te laten weten dat ik ook bestond. Ik werd mijn eigen BFF en had niet meer die bevestiging van buitenaf nodig, ik deed wat goed voor mij was en wilde werken vanuit die energie.

ººOngelooflijk om te ervaren hoe je jezelf kunt blokkeren, dat er een hoger iets is dat je verstand, je weten overstijgtºº

mindfuck

Na ruim 2,5 jaar en 7 miskramen starten mijn man en ik begin juni met de hormonen voor ons eerste ICSI traject in Duitsland. Onze eerste keer gelijk over de grens, omdat ik in die 2,5 jaar er achter was gekomen dat ze in Nederland niets voor ons konden betekenen. Hun onwetende uiting ‘volhouden en gewoon doorgaan’ begon ons te irriteren. Dus Duitsland. Mijn geschiedenis met synthetische hormonen is niet echt fantastisch, dus die had ik ook zo’n beetje afgezworen, maar je wilt wat en dan moet je soms kiezen tussen twee kwaden en dan kies je wat voor jou op dat moment de beste keuze is. Ik had er bewust voor gekozen me niet met ervaringen van anderen te belasten, maar er open in te gaan. Die eerste spuit die in mijn buik moest was echt verschrikkelijk. Het deed totaal geen pijn, maar het was een gewoon een mindfuck. Je steekt toch geen naald in jezelf?! Een angst voor het onbekende, ik heb een half uur met die naald tegen mij buik aangezeten en vele malen tot 3 geteld. Toen het uiteindelijk klaar was heb ik toch een potje zitten lachen om mezelf, dit stelde echt geen bal voor.

ººEr lopen zoveel vrouwen met hun ziel onder de arm, moe futloos, geen idee hebbende hoe en wat. Een hormonale burn-out en ik had het maar twee weken.ºº

geduld en vertrouwen

’s Avonds moest ik weer hormonen spuiten en ondanks dat ik wist dat het niks voorstelde, zat ik daar weer een half uur. Ongelooflijk om te ervaren hoe je jezelf kunt blokkeren, dat er een hoger iets is dat je verstand, je weten overstijgt. Zo voelen mensen zich met straatvrees als ze over de drempel van hun huis heen moeten. Zo voelt een anorexia patiënt zich als ze moet eten, ook al is het maar één hap die ze moet doorslikken. Zo iets kleins voor de één, kan zo iets groots zijn voor een ander. Geduld en vertrouwen in jezelf en ik had mijn man als goede steun/coach. Na twee dagen hormoonspuiten was het alsof ik weer middenin mijn burn-out zat, zo ontzettend moe, ik kon niet functioneren. Dát kunnen hormonen dus met je doen! Er lopen zoveel vrouwen met hun ziel onder de arm, moe futloos, geen idee hebbende hoe en wat. Een hormonale burn-out en ik had het maar twee weken. Ik annuleerde alle yogalessen en workshops die ik op de agenda had staan, ik zonderde me af, ik had niks om te geven. In twee weken reden we 5 keer op en neer naar Düsseldorf. Daar hadden we ons op ingesteld en dat was te doen. De hormonen sloegen goed aan en het resultaat was fantastisch, de punctie was pijnloos en we had een mooie opbrengst. Nu was het 5 dagen wachten tot de terugplaatsing.

Tot aan hier was het nooit een probleem geweest, zwanger werd ik wel, vasthouden lukte niet. In Duitsland deden we aanvullend onderzoek naar chromosomale afwijking, wat voor een groot deel de oorzaak is van miskramen. In Nederland wordt dit helaas niet gedaan. We wilden dingen uitsluiten. Ik word er niet jonger op en een miskraam hakt er lichamelijk als geestelijk best in. Het was tijd om adequaat te handelen en dat deden ze in Duitsland. Op de dag van terugplaatsing reden we naar Duitsland, we hadden nog geen bericht gehad, dus het leek allemaal goed. Tot we een kwartier van Düsseldorf waren kregen we een telefoontje dat het niet goed was. Het aanvullende onderzoek liet zien dat er sprake was van chromosomale afwijkingen en dat er geen terugplaatsing zou plaatsvinden.

ººDe drie prachtige A-kwaliteit embryo’s die we hadden gingen down the drain.ºº

incasseren

Vol ongeloof reden we verder voor het aanvullende gesprek. Slechte eicel kwaliteit was het verlossende antwoord, 2% kans op een gezonde zwangerschap als we nog zo’n traject zouden doen, 0,0% kans op een gezonde zwangerschap op een natuurlijke manier. Hoezo slechte eicelkwaliteit, ik heb geen enkele rimpel en als ik in de spiegel kijk dan laat die iets anders zien. Leeftijd kan een factor zijn, maar niet persé en los van de leeftijd kun je die kwaliteit nog opkrikken. De drie prachtige A-kwaliteit embryo’s die we hadden gingen down the drain. Hoe het er aan de buitenkant uitziet zegt dus niks over de binnenkant en kwaliteit. Hoeveel vrouwen volgen niet het ene na het andere traject, hebben een prachtige opbrengst, maar steeds zonder resultaat. Steeds maar incasseren, zowel emoties als hormonen, steeds verder van jezelf vandaan komen te staan. Terwijl met de wetenschap van een chromosomenonderzoek je weet waar je staat en waar je eventueel aan kunt werken. Ongeloof, waarom wordt die niet standaard gedaan? Al die teleurgestelde vrouwen, die elke maand van hoop naar wanhoop gaan, al die embryo’s die elke maand worden weggegooid, omdat ze bij voorbaat misschien nooit een kans hebben gehad? Wat is dan ethisch als we het over een ethisch vraagstuk hebben? Dan hebben we het nog niet over de kosten van trajecten als je ze zelf moet betalen.

ººIk voelde me ellendig en kon alleen maar denken aan wat ik niet meer zou krijgen.ºº

Mijn, onze, wereld stortte op dat moment helemaal in. Ik wist dat ik voor een tweede keer moeder wilde worden en ik was in de afgelopen 10 jaar na de geboorte van mijn dochter steeds een beetje wijzer geworden over hoe ik mijn lichaam in balans kreeg voor een tweede zwangerschap. Functioneert alles volgens een prachtig plaatje, blijk je vast te zitten op eicelkwaliteit. Ik kon niet geloven dat het hier op zou houden, dat ik de gedachte aan een kindje samen aan de kant moest zetten. Ik voelde me ellendig en kon alleen maar denken aan wat ik niet meer zou krijgen. Niet meer zwanger zijn, geen borstvoeding meer, geen klein hummeltje meer zien opgroeien en al die babykleertjes die ik gekocht had door de jaren heen toen ik bleek zwanger te zijn? Geen kinderwagen uitzoeken of babykamer inrichten. Ik werd zo dankbaar voor wat ik allemaal wel had en dat gemis werd groter, ik wilde me verbinden met mijn dochter, maar dat kon helaas niet. Deze zelfde dag kreeg mijn dochter er bij haar vader een halfbroertje bij. Ondanks dat ik daar geen problemen mee heb en ze dat met alle liefde gun, brak er bij mij iets. Ik had besloten te doen wat voor mij goed voelde en had alle verwachtingen van anderen aan de kant geschoven, ik ben niet verantwoordelijk voor de verhalen in de hoofden van anderen. Ik nam mijn ruimte.

ººDe tranen sprongen me in de ogen en van wanhoop ging ik in anderhalve dag naar hoop.ºº

van wanhoop naar hoopvol

2% kans is niet veel en met mijn gezonde leefstijl was ik als fertilitycoach en orthomoleculair voedings- en suppletie-adviseur ook al bezig met eicel kwaliteit. Dat ontmoedigde me wel een beetje, was er nog wel winst te behalen? Jennet zou Jennet niet zijn en hierbij neerleggen was te makkelijk. Ik geloof ik de kracht van kwetsbaarheid en maakte één social media uitzondering, ik deelde mijn verhaal in een besloten groep op Facebook en daar kwamen vele hartverwarmende, maar ook interessante dingen voorbij. Ik las een Amerikaans boek over eicel kwaliteit in één ruk uit (It All starts with the Egg). Ik had al ervaren hoe Nederlandse specialisten niet geloven in de kracht van voeding, vitaminen en mindset, dus richtte ik me steeds meer op buitenlandse fertiliteitsklinieken en behandelingen. In Nederland werd mij eerder door een fertiliteitscoach geadviseerd om een supplement te gaan gebruiken voor de eicel kwaliteit (L-Arginine), aanvullend onderzoek toonde echter aan dat ditzelfde supplement juist schadelijk is voor de eicelkwaliteit, met chromosomale afwijkingen tot gevolg!! De tranen sprongen me in de ogen en van wanhoop ging ik in anderhalve dag naar hoop en zag ik die 2% stijgen naar hogere kansen. Dat supplement ging meteen de prullenbak in en in Amerika werden er gelijk een aantal andere supplementen besteld die in gerenommeerde fertlilteitsklinieken worden gebruikt. Eicelkwaliteit here we come!

ººIk leer uit ervaring en ik heb afgelopen maand ook weer zoveel mooie dingen geleerd en inzichten gekregenºº

van mindfuck naar mindset

In het proces van afgelopen maand zat ik ook nog in de afronden de fase van mijn HBO opleiding tot Orthomoleculair Voedings- en suppletie-adviseur en moest er geleerd worden voor een examen, het gaf me een mooie afleiding en tegelijkertijd richt ik me daarmee ook op de toekomst. Mijn 3.0 kennis over voeding, vitaminen en hormonen, maakte samen met de bevindingen van het Amerikaanse boek allemaal nieuwe verbindingen in mijn hoofd. Ik was enthousiast en gedreven en we gingen ervoor met nieuwe energie. Ruim vier maanden gaan we werken aan eicelkwaliteit. We genieten van de zomer, gaan lekker op vakantie en verder staat alles op een laag pitje, werk ik inzichten uit en schrijf ik blogs en ga ik de strategie uitzetten voor na de zomer: in welke vorm ga ik yoga combineren met voeding en leefstijl. Ik ga exit burn-out, hallo hormoonbalans en welkom zwangerschap verder uitwerken.

ººDe rol van voeding, vitaminen, leefstijl en mindset wordt onderschat in het proces van ontstressen.ºº

Je krijgt dat op je bord wat je kunt ‘handelen’ zeggen ze wel. Daarboven vinden ze me vast een krachtige vrouw 😉 Ik leer uit ervaring en ik heb afgelopen maand ook weer zoveel mooie dingen geleerd en inzichten gekregen. Nog meer verbondenheid met mijn man en dochter. Sommige dingen hebben tijd nodig en die tijd neem ik. Na de zomer komt er een fantastische workshop waarin ik deze inzichten meeneem. De workshop gaat over hardcore ontstressen met zachtheid: Selfcare Sundaymorning. Yoga is één tool om te ontstressen, te ontspannen en lekkerder in je vel te komen zitten. De rol van voeding, vitaminen, leefstijl en mindset wordt onderschat in het proces van ontstressen. In deze workshop komt alles samen, krijg je tools en adviezen om zelf mee aan de slag te gaan, om aan de beste versie van jezelf te werken.

Hou de site in de gaten of like Jennet Meppelink – miss Feelgood op Facebook of volg me op Instagram als je je wilt laten inspireren door mijn nieuwe inzichten over yoga, voeding, leefstijl, mindset en het leven.

Liefs Jennet